Vrijdag 17 maart 3e wandeldag Apúlia - Vila Nova de Anha 30 km
17 maart 2023 - Anha, Portugal
Een van de Duitse dames Angelica is gisteravond met ons mee gaan eten bij een pizzeria. Britta de andere had het helemaal gehad met de regen de laatste km. Zij koos voor rust. We begrepen dat het niet zo super liep tussen de dames. Wie gaat op de bank en wie in het bed. Waar en wat gaan we eten. Hoeveel km gaan we lopen. Lastig. De zon schijnt wanneer we rond 7.30 opstaan. Klopt de weersvoorspelling wel? Het gaat regenen vandaag. Een kwartier later is het al zover, de regen komt met bakken uit de hemel. Auto’s gaan aan de kant van de straat staan. De bouwplaats tegen over het Guesthouse is ineens zonder werklieden.
Hoesten vannacht was vlgs. Janine minder? Zou de olijfolie helpen? Om 8 uur schijnt de zon weer. Ter voorzorg doen we de regenhoes vast over de rugzak en het dunne regenjasje bij de hand. We kunnen om 8.30 uur ontbijten en ik lees een stuk in de Limburger digitaal dat de BBB de grootste overwinnaar zeker in Limburg is. Nu hopen dat wat ze beloven waarheid wordt. Bij het ontbijt worden we bediend. We hoeven maar te zeggen wat we willen eten en de gastvrouw brengt ons alles.
De ronde torens waarvan ik dacht dat het uitkijktorens waren, blijken graan molens te zijn, aangedreven door de wind. Na weer een fikse regenbui starten we om 9.30 uur.
De weg loopt tussen allemaal kleine vis restaurants door. Jammer genoeg wisten we dit gisteren niet. Lopen een stukje over met een meisje uit Chicago. Ze loopt erg langzaam. Zien overal dikke 🐌 slakken op ons pad. Aangetrokken door het vochtig weer.
Gefixeerd lopen we langs de kust en negeren de gele pijl die naar rechts wijst. Helaas 1 km verder blijkt dat we toch die pijl hadden moeten volgen. Het regent ondertussen en een man vertelt ons hoe we op de route komen. Dus terug. Er is geen weg langs het strand, we zullen over een brug het water over gaan.
Eigen wijs is ook wijs maar niet altijd handig zegt Janine. Je kunt het ook positief bekijken, nu hebben we wel de vergane glorie langs de kust gezien. 😉
Bij een klein tentje langs de weg krijgen we een stempel, kunnen naar de wc en de eigenaar heeft als hobby houtbewerken. Woont in het achterste gedeelte. Koop voor Janine een klein houten aandenken aan deze camino.
De kerken die we tegenkomen zijn allen open. In Esposende ruiken de kerkbanken naar boenwas. Alles voor Pasen. Jesus en Maria zijn omkleed met paars ivm vastentijd.
Op een bankje in het zonnetje eten we gebak.
Spreekt ons een langs lopende pelgrim aan. Komt uit België. Hij loopt zijn eerste camino. We treffen hem later nog eens en hij vertelt heel aangenaam over zijn ‘apotheek’ wat hij bij zich heeft klaargemaakt door z’n dochter. Wel 20 compeed pleisters voor blaren die hij zou kunnen krijgen. Zoutoplossingen, iets voor diarree en wanneer je niet naar de wc kunt. In Belinho in een klein cafeetje annex museum van voetbal artikelen, andere prullaria en stempel post gaan we iets drinken. We krijgen een speciaal menu aangeboden bij ons drankje. Pinda’s jam honing Maria koekjes en partjes sinaasappel en nog een Portje na. Daar waag ik me niet aan.
De diverse ontmoetingen kleuren de dag eveneens, met veel dezelfde vragen. Waar kom je vandaan, waar gestart, tot hoever lopen vandaag, hoe gaat het, waar overnachten, waarom aan de wandel, keuze route.
Aaneen geregen dorpjes volgen elkaar op, we lopen soort vals plat.
Soort Cruz de ferro komen we tegen midden in het bos met eucalyptus bomen.
Het ruikt heerlijk. Een wild stromend riviertje langs ons pad, dat bezaaid is met grote keien, water stroompjes, wortels van bomen en veel bladeren. Het is goed oppassen waar we de voeten zetten. Mijn stokken vind ik toch wel handig nu. Janine vind het ondingen. Zou ze het liefste achterlaten. Helaas zijn het geleende stokken van mijn zwager Jaap.
Via een betonnen dam steken we het riviertje over. Ergens komen we een gedenkteken tegen ter nagedachtenis aan een pelgrim die op die plek overleden is.
We komen regelmatig dezelfde pelgrims tegen. Het vinden van een slaapplek wordt een issue vandaag. Om 17.30 uur komen we aan bij Albuerge Casa da Carolina in Vila Nova da Anha. Deze slaapplek had Grace uit Chicago ons verteld vanmorgen. Komen we aan is zei er al. Blijkt ze een taxi genomen te hebben. Het is er druk met allerlei nationaliteiten. Veel uit Duitsland. We delen onze slaapplek, gelukkig hebben we een onderbed, met 2 vrouwen uit Canada. Toilet en douche is buiten. Wordt voor mij vannacht wel een dingetje. Na het avondeten in een restaurant, samen met Dana uit Roemenië, zitten we in een grote ruimte/ keuken van de Albuerge met veel pelgrims aan een grote tafel na te praten over onze belevenissen.
Ook in Viana da Costello goed opletten. Je moet in ieder geval langs de kathedraal komen dan zit je goed.
Hopenlijk gaat het weer zo blijven. s'Nachts de regen🌧🌧🌧en overdag de zon☀️☀️☀️