Dinsdag 16 november 15e wandeldag

Galisteo- Casa de Ventaquemada op 424 mtr. hoogte en 25 km gelopen te hebben, worden we met bagage, om 16.45 uur door een taxi opgehaald en naar Hostal Asturias gebracht waar we 2 nachten slapen. 

Mijn horloge is de ideale lichtbron ‘s nachts. Geeft met opstaan om naar de wc te gaan, net genoeg licht. We ontbijten in de Parador van afgelopen nacht. De Panaderia (bakker) ligt ernaast. Verlaten rond 8.45 uur het ommuurde stadje

Galisteo waar de huisjes tegen de buitenmuren geplakt lijken. Het is fris en met direct een natte neus lopen we de middeleeuwse brug, 

over de Rio Jerte ( rivier) waar het zonnetje heerlijk schijnt. Nevel hangt boven het water. Via een wir war van wegen waar geen gele pijl te bekennen is vervolgen we onze weg. Hier heb je het boekje of navigatie nodig. Rechts van de weg in open veld staan rijen

rechtopstaande zonnepanelen en op de bergkam windmolens die stil staan. Het geel witte tandzaad bloemetje zie ik veelvuldig.

De kerkklok slaat 10 uur wanneer we door het slapende dorp Aldehuela de Jerte lopen. Op de gevel van het gemeentehuis hangt de “Kesselse Kever”. 😊

 

Toevallig toch? Schapen lopen tussen de  mais stoppels.

Drie dingen tegelijk voor de boer, bemesting, eten voor de schapen en geen erosie van het land. We lopen in totaal 10 km langs een rustige geasfalteerde weg totdat we in het dorp Carcabosa komen.

Hier komen de pijlen weer. Er is een H.Mis bezig in de kerk van de Santiago apostel met 6 aanwezige vrouwen.

Tiny en ik sluiten aan en kunnen ter communie gaan. Gaan met z’n allen wat drinken in een café. Buiten het dorp gaat de route verder via veldwegen en door weilanden. Op een bergrug met loslopende koeien, staan 2 rijen bijenkorven.

De bijen doen zich tegoed aan de vele gele bloemetjes van de bolletjes raket. Er liggen hopen stenen in de buurt daar gaan we eten, zittend op een rij. 

Het eten lijkt een soort van lopend buffet. Stukjes appel, sla, ei, smeerkaas gaan rond voor tussen het brood. Yoghurt erbij en als afsluiting chocola met nootjes van Tiny. Luilekkerland 🤓. Opeens veranderd het landschap met onnoemelijk dikke keien in de weilanden waar koeien rustig grazen.

 

Dit zijn toch niet weer Spaanse hunebedden? Aan de kurkeiken kun je zien dat hier boven echt schone lucht is, mos dat aan de takken hangt.

 

Drie ezels lopen in een wei. Een heeft kettingen rond zijn voorpoten zodat hij maar heel kleine stapjes kan doen. Reden? Stuk verder een paard met speciaal merkteken dat lijkt op een pijl.

De kamers van het Hostal zijn oké. Marja en ik hebben beiden weer een engel boven ons bed hangen.

Zouden we die nodig hebben?  De douche is erg klein en nergens plek voor de natte handdoek. Er is wel verwarming. Dat is wel nodig daar het snel koud wordt wanneer de zon ondergaat. Om 20.30 uur kunnen we in het restaurant eten. Het is een echt chauffeurs café. De zaal stroomt vol met allemaal mannen. De een nog gezetter dan de ander. 

Het eten is soms niet wat we ervan verwachten. Nu zit er bacon in de forel en dat is niet handig voor vegetariërs.😩