Dinsdag 18 oktober 15e wandeldag

Tot nu toe vlgs. mijn km telling zitten we op 327 km in 14 wandeldagen. Ik ben de 528e overnachting dit jaar in deze Albuerge 😉 Gisteravond zat er jammer genoeg voor mij, tonijn op de pasta. Mijn gezicht-uitdrukking zegt genoeg. Lydia vind het niet aardig om zo te reageren naar de eigenaresse toe. Helaas. Wanneer ik tonijn zie denk ik aan een documentaire die ik ooit  gezien heb hoe ze bij elkaar gedreven worden in zee, massaal in netten, en onverdoofd geslacht worden😩Het lukt om de tonijn een beetje aan de kant te schuiven. Vind het zo jammer dat ik zo allert moet zijn. Er is een gekookt ei bij, olijven erdoor, Tomaat achtige saus in een kommetje en brood. Voor €4,- per persoon.  Vanmorgen een veelkleurige lucht, cadeau bij vertrek om 8.30 uur😉

Geeft een geweldig gevoel dat we hier kunnen en mogen lopen. De wind is warm.  Op een jeep langs de weg een toepasselijke spreuk: One Life live It 🤓 

Komen Santillana Del Mar in via het oude gedeelte.  Huizen met dikke stenen muren, met stenen geplaveide straten. Bij een huis, genaamd Casafina staat Bon camino, oftewel  Goede reis, de meest gehoorde groet onderweg. Bij een ander huis Carpediem ofwel Pluk de dag. 

Nog 575 km naar Santiago staat bij de Albuerge para peregrinos waar we langs lopen. Die was al gesloten.

De route gaat op en neer hoofdzakelijk asfalt wegen, soms beton door het binnenland. Loopt prima voor mij.

Dorpjes in de verte, een streepje zee, grazende koeien in de wei, enkele keer schapen, geiten en paarden, Groene mais staat nog op het land, hooibalen overal verspreid.

Er ligt ook veel afval her en der, zwarte plastic folie, autobanden, lege jerrycans overwoekerd.

 De weilanden zijn kruidenrijk met verschillende gras soorten  en bloemen.

In Alfoz de LLoreda willen we ontbijten, gesloten.  Nog 521 km naar Santiago staat op het pleintje. De kerk ligt hier hoog op een heuvel, kerkhof ernaast. Vraag me af waarom? Om de gelovige te laten denken dat al het goede van boven komt? Weer een bordje Santiago 530 km. Het is maar wat we willen geloven! Om 10.45 na 10 km bar langs de weg. Ontbijt? De broodjes lijken niet vers, vliegen zoeken ook een plaatsje. Broodje met kaas wil de eigenaar niet maken. Dan wordt het niks eten. Zag in een ruimte naast het terras paprika’s, sinaasappels ed. liggen. Supermarkt? Nee, voor eigen gebruik. Aan  2 agenten van de Gardia Civil vraag ik of er ergens een supermarkt is. Ja 16 km verder. Met Google translate vraag ik of ik een paprika kan kopen. Nee dus. Hiervoor dien ik mijn mobiele data op de telefoon aan te zetten. Krijg ik berichtje van zoon Koen binnen, dat hij me alvast “ vrijblijvend “ heeft ingeschreven voor de te bouwen seniorenwoningen in Kessel op het terrein waar nu nog vrachtwagens ‘s avonds gestald worden achter de brandweerkazerne. Dat noem ik een vooruitziende blik en nog niet zo’n verkeerde actie👍Wetende hoe lang een vergunningen traject loopt. Op tijd erbij zijn is heden ten dage het motto wanneer je wat anders wilt.  Krijg ook nog een mooie spreuk binnen van Rita, die bij het voorgaande past. “ Als je blijft wachten op het juiste moment om te beginnen, zul je voor altijd wachten”. Op een muesli reep en mandarijntje gaan we verder.  Nitha komt net aanlopen wanneer wij vertrekken. Het gaat niet goed met haar blaren. Ze heeft in Comillas een Air B&B gereserveerd voor 2 dagen om haar voeten rust te gunnen. Het hebben van blaren is een veel voorkomend euvel, dat pijn en stress geeft. Kan ik verder, gaan ze niet ontsteken. Ongemakkelijk. Heb een klein blaartje aan mijn linker voet, draadje erdoor, leeg gedrukt, laten drogen aan de lucht en voor het wandelen, wandelwol om de teen. Een pelgrim voor mij loopt eveneens ongemakkelijk. Ga met hem gesprek aan. Hij heet Mathias en komt uit Hamburg.  Hij heeft een opgezette voet, verkeerd gelopen tgv blaar. Draagt een lichte rugzak, heeft gekozen voor bagage transport en gereserveerde slaapplekken. Contact met andere pelgrims is hierdoor minder. Die slapen meestal “ iets “ goedkoper. Is zijn eerste camino, hij wist ook niet waar hij aan begon. Had wel gelezen dat het eerste stuk van de camino del Norte heel zwaar was, zodoende in Bilbao gestart.  Ik wacht op een gegeven moment op Lydia en Marja daar de pijlen naar 2 kanten wijzen en ik niet weet welke het wordt. Mathias bedankt me uitdrukkelijk dat ik een stuk met hem opgelopen heb en hij hierdoor een tijdje niet aan z’n pijnlijke voet heeft gedacht. Mooi toch. Om 13.15 uur na 17 km gelopen te hebben, ontbijt op een bankje aan een inham aan zee 🥹 in Cóbreces. 

Brood hadden we net gekocht bij een Panederia (bakker) langs de weg. Een Duits echtpaar spreekt ons nog aan. Ze zijn met hun camper hier. De vrouw vraagt  honderd uit over hoe het is om de camino te lopen. Ze zou dit ook wel willen, is bang dat ze te oud is 69? Gewoon proberen, merk je vanzelf of het bij je past de onzekerheden iedere dag, vinden van een slaapplek, eten en drinken, de route, lichamelijke ongemakken. Stoppen kun je altijd😉 Staat Comillas 8.8 km 2 uur en 20 minuten. Het is nu 14 uur we zien wel hoe lang we erover zullen doen. Vanaf de zee is het een stijle weg omhoog. De geur van Eucalyptus hangt in de lucht. De Koreaanse die we uren geleden  troffen in een bar stopt voor iedere bocht in de weg om op adem te komen. Het is een warme bewolkte dag. Een zwerm witte reigers vliegt heen en weer. Ze zijn kleiner dan de reigers bij ons. De grote stier in deze wei heeft de tijd van zijn leven met al zijn koeien en kalfjes om hem heen. 

Op een bankje rusten we even uit, uitkijkend op de Picos de Europ. Is een bergketen, parallel aan de kust. Een kerkje dat open is Capilla S. Roque Y S. Sebastián in Ruiloba/Pando. Is een kapel ter ere van Jacobus, kunnen we zelf een stempel (sello) zetten in ons pelgrimspaspoort.

 Arriveren na 27 km om 17 uur in pension Vega de Pas. Voor 3 personen €80,- , zonder iets erbij. Wel opgemaakt bed en handdoek😊 De Albuerge die we op het oog hadden was vol. Gaan Comillas nog verkennen en opzoek naar een bank. In het hotel kregen we geen stempel en geen rekening? Bij het tourist office werd ons gezegd. Dat was gesloten. Ernaast is de Gardia Civiel. Daar halen we een stempel, eten nog een ijsje en Marja en Lydia gaan ergens aan zee een biertje drinken. 😉

 Ik ga naar het buitenhuis dat naar plannen van Antoni Gaudí gebouwd is kijken genaamd,  Villa El Capricho.

Entree €7,-. Daar ik ouder dan 65 ben wordt het €5,-😊. Ouder worden heeft soms voordelen. Kom ik Matthias uit Hamburg nog tegen. Groet me vriendelijk en zegt dat hij morgen kiest voor minder km te lopen. Wens hem een Bon camino.                                         Nitha stuurt een app, wil graag samen met ons avondeten. Doen we. Ongewassen gaan we rond 19 uur opzoek naar een restaurant dat open is. Is nog moeilijk. Veel aan de kust is al gesloten. We vinden een restaurant en eten hoofdzakelijk groenten en patat.

Brengen Nitha naar haar slaapplek, daar er weinig verlichting is en wij gaan terug naar ons pension. Een mooie lange dag achter de rug.