Dinsdag 21 maart 7e wandeldag Oia -Sabaris 22 km

Gisteravond met John en Saks uit  Johannesburg, Zuid Afrika getafeld en gekletst. Zijn vrienden van elkaar. Saks woont sinds augustus met  vrouw en kinderen in Ierland. Zijn vrouw heeft daar een goede baan bij Coca Cola. Beide heren zijn 55 jaar en hebben gekozen voor een heel verzorgde camino. Zijn dan ook niet onbemiddeld. Saks heeft een bedrijf gehad in verzekeringen en financiële dienstverlening en John iets van advertenties en reclame maken voor grote bedrijven. Alle  overnachtingen zijn geboekt met bagage transfer. Dat is makkelijk lopen. Ondanks dat, loopt de gekleurde Saks ( weet niet of ik zwart mag zeggen?) niet gemakkelijk. Spierpijn en blaren. We hebben elkaars foto’s bekeken en het mooie is dat we dezelfde maar ook andere dingen zien of gezien hebben. Terwijl we dezelfde route lopen? 

Heb antwoord van Peter gekregen op mijn vraag welke den of spar 🌲 het is? De Norfolk Pines.    

Dank daarvoor.                                De gisteren afgelegde afstand, 25 km op mijn horloge, hebben we bijgesteld naar 22 gelopen km. Die 25  komt  wrsch. door de bootovertocht.                        148.370 km staat op het eerste paaltje bij vertrek om 9 uur.

Vlgs. de betonnen paal zouden we gisteren maar 17.230 km gelopen hebben? Een boer is een klein stukje land met tractor, waar een kopeg achter hangt aan het bewerken. Het land ligt er strak bij.

Alle stukjes grond of wei die nu komen zijn omheind met stenen muurtjes.

We zien onze eerste koeien met kalveren, in de wei lopen. Zo’n vredig gezicht met de ruisende zee op de achtergrond.

Janine loopt een stuk met een stel uit Estland die vannacht in hetzelfde hotel als wij geslapen hebben. De vrouw van 43 is vorig jaar heel ziek geweest en wilde zo graag een camino lopen. Heeft haar man over kunnen halen en opa en oma die op hun 3 kinderen passen en nu zijn ze hier. De vrouw is zo blij dat haar wens in vervulling kan gaan en niet uitgesteld is.

Op een gegeven moment staat er langs de weg een vrolijk rood wit geschilderde Kombuis van een boot, als woonhuis. Mooi om te zien. 

Vroeger is in dit gebied rondom Oia/Mougás, gelegen tussen de zee en bergen, zoutwinning geweest. Op borden wordt dit aangegeven. 

Her en der wordt er al vlijtig in groenten tuintjes gewerkt. Het weer leent zich er prima voor. Op een plek met allemaal spullen,  gemaakt van drijfhout en schelpen,

 krijgen we een stempel van een karakteristiek uitziend persoon. Tevens uitleg over de route die komen gaat met zijn bezienswaardigheden en moeilijkheden? 

Tussen de rotsen een veld vol met de lila gekleurde Spaanse Margriet. Prachtig om te zien. Lijkt erop dat iemand zijn zomerbloeiers hier heeft gedumpt en die zich in dit ideale klimaat vermeerderd hebben.

  Via een rotsachtig en dalend pad over de berg  komen we opeens aan de andere kant van deze berg uit, weg van zee.

Er graast een paard met een gecoupeerde staart? Mag dat nog?

Het is zo rustig, geen mens op straat in de dorpjes die we doorkruisen. Wegwerkers zijn de bermen aan het maaien.

We drinken op een terras bij de kerk in Baiona cola. Krijgen er ongevraagd iets bij. Janine, stuk tortilla met brood en ik brood met manchego kaas. Zag wel iets staan waarvan ik dacht dat het appelflappen waren, blijken ze met vis gevuld. Ondanks de vele klimmingen vandaag liep het super. Herinneringen voor later maken Janine en ik nu😉    Om 15 uur na 22 km lopen komen we aan in Albuerge Sabaris Playa in Sabaris. Het is een heel mooie nieuwe Albuerge. We zijn de eerste gasten en kunnen ons een bed uitzoeken.

Na het douchen bezoeken we een supermarkt in deze grotere plaats. Janine wil graag een lekkere salade maken vanavond. Geen menu del Dia voor ons vandaag. De salade is perfect met ricotta kaas. Brood met geitenkaas erbij en als toetje rijstepap en/of  yoghurt met verse aardbeien 🍓. We maken na de afwas een ommetje strand van 3.5 km en de dag loopt ten einde.

Rond 20 uur is het donker. We zijn de enige gasten in deze Albuerge. Waar er 22 kunnen slapen.