Maandag 20 maart 6e wandeldag Caminha ( Portugal)- Oia (Spanje) 25 km.

Vandaag maken we de oversteek vanuit Portugal naar Spanje over een uitmonding van de zee Minho genaamd. Het bootje dien je te reserveren via internet. Bij het zeer uitgebreide ontbijt

treffen we de  Canadees Volkert die alleen de camino loopt. Is geboren in ter Apel in Groningen. Toen hij 4 was zijn zijn ouders naar Canada geëmigreerd. Vorig jaar de camino Frances gelopen en nu deze ter nagedachtenis aan zijn vrouw die in 2020 overleden is. Op diverse plaatsen heeft hij haar as uitgestrooid. Door heup problemen loopt hij langzaam. Is tenslotte 73 jaar!  Zo loopt iedere pelgrim met zijn eigen verhaal als bagage. Nemen afscheid van Miguel en Cristian. Die weten nog niet welke weg ze zullen gaan. Volkert treffen we bij de oversteek. Hij wenkt ons. Blijkt dat er meer mogelijkheden zijn. Hij wordt met een taxi ergens naar toe gebracht? Wij hebben een ander bootje. Over het vochtige strand lopen we naar ons bootje dat aankomt varen.

Wij gaan met  Xacobeo Transfer voor €6,- pp. Het kost mij moeite om in de boot te komen. In nog geen 5 minuten zijn we aan de overkant. Krijgen nog een extra stempel. Nu zijn we in de provincie Galicia en is het direct een uur later. Spaanse tijd 10.30 uur. We hebben geen plan vandaag en zien wel hoever we lopen. Op de betonnen zuil in A Guarda, kenmerkend voor Galicië, staat een gele pijl en het aantal km naar Santiago 165.600 km. 

Kunnen we de komende dagen vooruit. Heerlijk in onze fris gewassen kleding. Vanaf de kust gaat het direct omhoog. Janine loopt als een speer, ieder zijn eigen tempo. Gauw genoeg door een eucalyptus bos.

Goed uitkijkend op het ongelijke pad door bladeren, basten, wortels van de bomen en stenen. In A Guarda worden  we door het stadje geleid en langs de kerk waar we zelf een stempel kunnen zetten.

Het inkt kussen is uitgedroogd, wordt een halve stempel. Op een bankje wijst een oudere man met  hondjes ons de weg naar zee.

Op een gepimpt elektriciteitshuisje staat een mooie schelp en een krab. 

HIER GING IETS MIS. Mijn verhaal van de dag is nog niet af en voordat ik het “ normaal” ‘s avonds verstuur herschrijf ik het vaak nog of voeg iets toe en natuurlijk de foto’s . Dus lieve lezers doe het stukje weg dat voor 12 uur per ongeluk is verstuurd. 🤓 Prachtige muurschilderingen die met visserij te maken hebben staan op muren.  

Engels gras bloeit tussen de rotsen. Orchidee achtige bloemen overal.

Het is een afwisselende route door bos, langs de zee en bebouwing vandaag. 

 Het stuk langs de grote weg is minder. Daar er een mooi breed voet en fietspad langs loopt is het niet zo gevaarlijk.

Het geruis van de zee is steeds op de achtergrond.

Gaten in de paden wordt door van alles wat men kwijt wil, opgevuld.

Bij een stempelpost aan zee spreek ik nog met een Duitse moeder en dochter, hun fietsen zwaar bepakt, hoe het hen vergaat. Prima tot nu toe. Opeens 2 te dikke hondjes met zo’n platte snuit, mopshondjes, komen op mij af. De eigenaresse zegt iets tegen mij wat ik natuurlijk niet versta. Zal wel iets zijn van dat ze niks doen. Blijf toch maar even staan.

Er staat een prachtige dennenboom waarvan de naalden omhoog groeien. Kan nergens vinden welke soort het is. Misschien iemand van de volgers?

We zien veel  bloeiende bloemen onderweg zoals het fuchsia rose gekleurde bloempje van de stippel klaverzuring.

Blauwe maagdenpalm groeit en bloeit er ook al veel. Maar de gele knikkende klaverzuring overheerst het meest.

 Realiseer me goed hoe bevoorrecht we zijn om hier te kunnen/ mogen lopen. Pauzeren ergens op blokken van marmer die achter een hek liggen waar we net tussendoor kunnen klimmen op een braak liggend stuk grond uitkijkend op zee. Even later komen we een meditatie tuin tegen waar ook plek was.

Om 15.45 uur na 25 km vlgs. mijn horloge stoppen we in Oia. Daar is hotel a Raiña en een b&b, dat nog niet open is. Weinig keuze. Wordt het toch dit dure hotel incl. ontbijt. We kunnen hier ook avondeten. Het restaurant ziet er dan wel kaal uit, maar is vandaag ook de enige optie. Onze kamer is heerlijk licht,  kijkt uit op zee die glinstert in het zonlicht.

Je kunt ook niet alles hebben!  Net zoals het aantal km op de betonnen zuilen niet corresponderen met de km op mijn horloge. Dan zouden het minder gelopen km zijn, maar dat voelt niet zo voor onze voeten.