Zondag 19 maart 5e wandeldag Carreço - Caminha 23 km

Gisteravond gingen we rond 17.30 uur eten. In restaurante Do Sergio. Was ook het enigste restaurant in Carreço. Gespecialiseerd in varkensvlees gerechten. Wij kiezen voor vis.                                          Drie vrouwen zijn een grote tafel feestelijk aan het aankleden voor hun vriendin die 55 jaar wordt.

40 gasten worden verwacht. Komt bij ons een bord met garnalen en mosselen als voorgerecht op tafel. Niet voor mij. Janine eet er een paar. De gegrilde vis, gekookte aardappels in schil en snijbonen smaken voortreffelijk.

Als toetje een flensje met ijs en aardbei. We zitten nog aan de thee en koffie komen er nog twee pelgrims binnen. Een blijkt bij  ons in hetzelfde huis te slapen. Janine had hem gesproken. Komen beiden uit Duitsland en hebben zich 2 dagen geleden onderweg getroffen. Miguel komt uit München, heeft daar een groot verhuisbedrijf. Zat al een tijdje niet zo lekker in zijn vel en hoopt op de camino te vinden hoe hij verder wil. Hij vertelt ons een gedeelte van  zijn indrukwekkend levensverhaal. Christian uit Heidelberg, wilde eveneens even zijn zinnen verzetten. Had een boek gelezen over de camino en dacht 14 dagen geleden, dat ga ik doen en nu is hij hier. Hij werkt als zelfstandige in de cultuursector met klassieke muziek en zingt daarbij in een koor. Gezellig  nagetafeld met z’n vieren. Om 20 uur komt het feest gezelschap binnen. Er wordt gezongen, gegeten en wijn gedronken. De jarige draagt een flikkerend kroontje🤓. We maken nog kennis met een Belgische gaste op dit feest. Kunnen we even Nederlands praten. We zijn tot nu toe nog geen enkele Nederlander tegen gekomen. Om 21 uur zijn we terug op onze kamer. Op de trap liggen 4 hoestbonbons met een briefje bij voor mij😉

Laat er vandaag toch een artikel in de digitale krant staan over snurken en daardoor gescheiden slapende partners. Hoe  belangrijk een goede nachtrust is om goed te kunnen functioneren. Mooi om te lezen.  Dat hebben we afgelopen nacht wel gemerkt, perfect kunnen slapen. 
Janine haar dag kan eveneens niet meer stuk na de app van Jaap. De stokken mag ze achterlaten.

Alleen de rood-wit-blauwe strikjes die als merkteken aan de stokken zitten, wil Jaap graag terug. Afscheid van de ballast voor Janine en het geluk van de emotionele waarde van de strikjes terug mee naar huis. Die zijn nog een herinnering aan They. Hij heeft deze stokken geleend in 2015 toen wij in Santiago naar de bruiloft zijn geweest van Melanie en Harald uit Mönchengladbach. 1 mei 2015. Daarna zijn They en ik zonder problemen naar Finesterra en Muxia gewandeld. Hierna werd hij ziek en 8 maanden later was hij niet meer bij ons. Zo kan het gaan in het leven.                                      Na een super gezond ontbijt, verse jus, koffie, thee en pap van banaan, yogurt en chea zaad,  starten we rond 8.30 uur. De zon schijnt en het lijkt een zonnige dag te worden. Terug naar de zee, met zijn rotsachtige kust.

Janine heeft voor vannacht, gisteravond reeds een luxe onderkomen geboekt in Caminha. Miguel en Cristian sprak dit onderkomen ook aan en boekten dit eveneens. Een hotel midden in het centrum met sauna en een klein zwembad. Vandaag is de perfecte wandeldag. Mooi weer, fris groene bladeren aan sommige bomen, bloeiende struiken van de acacia, de gele calendula, de hottentot vijg kleuren ons pad. 

Dit is een vetplant die hier overal groeit en bloeit in verschillende kleuren. Het voorjaar zit eraan te komen. Langs de zee lopend over een af en toe 10% stijgend en dalend pad.

Ook gebruikt door Mountainbikers. Die ons steeds Bom Caminho (Portugees voor goede reis) wensen. De letters FCP in blauw komen we regelmatig tegen. Vraag me af wat dit betekent. Heel eenvoudig,  Football club Porto😉

Op een gegeven moment bij zee betonnen dijk huisjes op een rij, naast de reünie van een fort, enkele verweerde bootjes erbij. Vissershuisjes?

Op een bankje verderop treffen we onze twee Duitse vrienden van gisteravond. Die zijn de weg door het bos gelopen. Vonden ze toch vermoeiend berg op en af en besloten zodoende weer naar de kust te lopen. We pauzeren later samen in een restaurant bij het strand en eten cheese cake. Ik vraag een groot stuk. Zegt de ober, 6cm ?  Het ribbelige randje van de cake heeft precies 6 inkepingen. 

Makkelijk afsnijden😉 Er komt een mooie spreuk van mijn vriendin Hanny via de app binnen, die zo voor mij geschreven kon zijn. ‘ Ga reizen voor je sterft, anders reist diegene die van je erft’. Ben ik blij dat ik al een tijdje zo denk en in het leven sta🤓 In Vila Praia de Ancora ontmoeten we (weer) een Duitse pelgrim die in tegenovergestelde richting loopt. Het lijkt dat er alleen Duitse pelgrims onderweg zijn. Tijdens het maken van een foto, komt een vrouw voorbij die vraagt of ze er eentje zal maken met ons vieren op. Die denkt natuurlijk, leuk,  een moeder die samen met haar kinderen de camino loopt 🤓Zou zo maar kunnen. Janine is 40, Miguel 37 en Christian 30 jaar. 

Het stuk wat nu komt wordt:  Caminha van de rotsen en de bergen langs de kust genoemd. Zo’n mooi gebied waar we doorlopen met grazende pony’s, die er wel onverzorgd uitzien. Vacht vol klitten en uitwerpselen.

Horen misschien wel bij het woonwagen achtige onderkomen dat we voorbijgelopen zijn. Geiten lopen er vrij rond. Komt een grote rots met een gat, volgestouwd met herinnerings stenen.

In Morinho roept een man vanaf een balkon dat we bij hem een gratis stempel kunnen krijgen.  Met een stokje kunnen we aanwijzen welke stempel we willen hebben. 7 verschillende mogelijkheden heeft hij. 

Hierna lopen we een stukje het binnenland in. Voordat we rond 15 uur en 23 km gelopen te hebben in Caminha aankomen, lopen we nog een stuk langs het water. Op zoek naar ons hotel via Google maps.

Na inchecken gaan we op het grote plein voor het hotel heerlijk op een terrasje in het zonnetje zitten.

 Miguel en Christian zitten er al. Om de hoek is een wasserette daar maken we gebruik van. Janine loopt op en neer tussen het wasprogramma en gebruik van de droger. Spa sauna of zwembad hebben we niet benut. Buiten was het heerlijk vertoeven op het drukke plein.  Er is een prachtige  zonsondergang te zien voordat we bij een restaurant aankomen dat open is.

We eten lasagne met kip. Het mooie van dit restaurant bezoek met ons vieren is dat beide heren hun kook kwaliteiten bespreken. Dacht dat dit meer voor vrouwen was😉. Christian is meester in pizza maken en Miguel in os wangen bakken. Beiden zijn ze goed thuis in de gastronomie zo te horen. Aan het tafeltje naast ons zit de Engelse John waar ik 3 dagen geleden een stuk mee over gelopen heb. Ik was verbaasd dat hij al hier was, hij herkende me direct, wist zelfs mijn naam nog. Hij had  het op dit moment helemaal gehad. Teveel km gelopen per dag. Ging het rustiger aan doen. En wij gaan terug naar ons hotel😉