Donderdag 21 maart dag.4 St. Jean Piede de Porte naar Roncesvalles

Gisteren was het een grauwe dag met af en toe regen. Vanmorgen zag het niet veel beter uit. Lag al vroeg in bed. Om 21.15 uur ging het licht uit op de kale slaapzaal.

De grote, flinke, met duidelijk overgewicht , getatoeëerde Canadees, dreadlocks op zijn bijna kale hoofd, met VETERAAN op zijn  rode shirt waar ik eerder mee had gesproken, ronkte al aardig. Heb er de hele nacht plezier van gehad. Ondanks de oordopjes. Om 6.30 uur gewekt door zijn koekoek telefoon 📞🤨 Vanmorgen was hij zo klaar voor vertrek, deodorant en lopen maar. De Gîte is echt basic. Een waterkoker staat er wel. Ga je naar de wc, licht gaat automatisch aan en heel snel weer uit voordat je je billen afgeveegd hebt. Ontbijt 1 croissants en kopje thee voor €5,-. Dan is het wachten op Thera en Sjaak die met de trein om 10 uur vanuit Bayonne komen. Hebben daar noodgedwongen overnacht. Wanneer ze gisteravond nog waren gekomen had hen dit    € 160,- met de taxi gekost. Ik maak tot die tijd nog een ommetje door de rustige omgeving langs het water van de Nive en over de stadswallen. De natuur is verder dan bij ons. Zie de Italiaanse aronskelk( via PlantNet ) opgezocht, in de berm staan. 

                                                 Kale platanen wachten op hun eerste blad.                                                 St. Jean Pied de Porte is de startplek van veel pelgrims die de ongeveer 850 km lange camino Frances hier starten. Zoals mijn zus Anny en ik in april 2013. They en ik zijn er in 2012 doorheen gefietst over de Ibañeta pas 1057 m hoogte tot Roncesvalles. Onder het rijden met de auto over de pas komt deze 3 uur durende fietstocht uit 2012 als dejavu over mij heen. Alleen maar stijgen en na iedere bocht denken, ben er. Nee dus.😩 Om 11 uur zijn we in Roncesvalles. Slapen vannacht in de winter herberg met de hele groep. Melden ons en gaan heerlijk in het zonnetje terrasje nemen.

   
We zijn de hele verdere dag vrij en gaan met  z’n allen lunchen bij La Posada, restaurant naast het klooster gelegen. Waarna Dimph en ik gaan wandelen richting Espinal. 14 km heen en terug. We hadden pech dat er niets open was om ergens iets te drinken. Een prachtige natuurwandeling met vergezichten.

Heel veel bosanemonen en een apart bloemetje, de blauwe ster hyacint .

Ligt nog beetje sneeuw op de bergen. Niet te geloven dat begin maart hier heel veel sneeuw lag. Na het avondeten, waar alvast de taken voor morgen worden verdeeld, ga ik om 20 uur naar de pelgrimsmis zonder zegen. Heb er geen woord van verstaan, alles in het Spaans. Elkaar de vrede wensen gebeurt hier ook. Begreep wel toen de priester iets van perigrinos zei dat het de bedoeling was dat alle pelgrims naar voren kwamen. Het licht ging uit en Maria en kind werden in het licht gezet.        
Op naar morgen voor het “echte” werk🤓 in dit klooster.