Donderdag 23 maart 9e wandeldag Vigo - Cesantes 20 km

Gisteravond tapas gaan eten in een restaurant aanbevolen door de receptioniste van ons hotel. Goede keus. Empanada, Galiciëse kaas met brood, geitenkaas salade, tortilla en Citroën taart na. Een kort ommetje richting haven en terug naar het hotel daar het een beetje miezerde. Vanmorgen bij het ontbijt, 3 vrouwen uit Australië.  Die ook gekozen hebben voor een geheel georganiseerde camino met hotels en bagage transport. Buiten is het een grijze dag, maar niet koud. Janine loodst ons door de stad richting haven. Daar zien we op het raam bij de bakker een schelp en pijl.

We gaan goed. Jammer genoeg worden we weer door de drukke stad geleid met winkels  die de schelp en pijl op hun raam hebben staan.

Na een uur zien we een gele pijl op de straat. Even verder wijst een man ons de weg. Wat wij wilden was niet goed vlgs. hem. Daarna nog een ouder echtpaar, waarvan de vrouw ons in rap Spaans, waar we natuurlijk niets van verstaan de weg wijst.

De wandelaars van hier die we tegenkomen hebben allen de paraplu mee? Een Duitse jongen die we een paar keer zien, rood aangelopen hoofd, veel te zwaar bepakt heeft niet veel zin in een praatje wanneer Janine hem aanspreekt. We gaan nu een heel andere route over een nieuw aangelegd fiets-wandelpad. Het pad ligt hoog zodat we aan de linker kant het water zien en rechts in de achtertuinen van aanwonenden.

Dan daalt het weer en lopen we tussen betonnen muren met mooie graffiti. Denk dat hier vroeger een spoorbaan heeft gelegen.

 Blijkt te kloppen. In Chapela stopt het pad dat aangelegd is met Europese subsidies.

 Het is eveneens een geliefd  honden uitlaat pad.  Is ook aan de bordjes te zien om de poep op te ruimen.

Vanuit Chapela gaan we over een flink stijgende asfaltweg met vele haarspeldbochten omhoog. Bermen zijn begroeid met de hangende sleutelbloem en het blauw sporig bosviooltje.

Op de Galiciese wegwijzer staat  93,460 km met een klein steenmannetje erbovenop.

 In een prachtige bloementuin pot mannetje en vrouwtje zoals op de camino del Norte.

Dan loopt ineens de getinte Saks uit Johannesburg voor ons. Voor mij loopt hij te langzaam. Maak wel een praatje, over hoe het gaat en loop dan door. Hij vertelt dat hij profijt heeft van mijn tip om een kussen of deken onder de matras te leggen voor de vermoeide benen. Janine blijft een tijdje met hem overlopen, op dit mooi, hoog gelegen bospad.

De lucht wordt grijzer en grijzer en het miezert een beetje. In Cedeira op de muur bij een school allerlei tekeningen die te maken hebben met het leven en hoe met elkaar om te gaan.

Afval hoort in de prullenbak, kinderen helpen met een handicap, diversiteit regenboog gebeuren, goede voeding, sport ed. In Redondela grote pauze na 15 km. De 3 Australische dames van ons hotel pauzeren er ook. We ontmoeten nog Stan en Mery uit Amerika. Lopen georganiseerd zonder bepakking. Zijn tenslotte al 70 zegt Stan! Onderweg veel mooie graffiti. 

Rond 14.15 uur zijn we na 20 km in Cesantes en vinden het mooi geweest voor vandaag. Verder lopen in de miezerigere regen heeft weinig zin en we hebben tijd genoeg om in Santiago aan te komen. Overnachten in refugio De la Jerezana.

Gerund door een Spaanse die in Duitsland is opgegroeid. Slapen in een onderbed met gordijntjes, met een gangetje tussen, naast elkaar. Zo hebben we veel privacy daar het bovenbed niet gebruikt gaat worden.

We kunnen onze  kleren wassen in de wasmachine en droger voor €8,-. Tevens kan er voor ons gekookt worden. Hier kiezen we ook voor. De Duitser Sirke uit Leipzig komt net na ons binnen. Hij vertelt later in de eetzaal waar ik zit te schrijven over zijn leven.

Werkzaam als sociaal pedagogisch werker. Heeft  3 kinderen bij 2 moeders. Zijn jongste een jongen van 7 heeft het syndroom van Down en woont bij de moeder wel in hetzelfde appartementencomplex. De andere twee van 14 en 19 jaar wonen om de week bij hem. Zijn vakantiedagen van vorig jaar moesten op voor 31 maart, hij wandelde graag en zodoende was hij nu hier. Onderweg al lopend schrijft hij gedichten en denkt na over zijn leven.

Hij attendeert me op een gedicht van Charlie Chaplin 1889-1977 dat hij geschreven heeft op de dag dat hij 70 jaar werd over de ‘Zin van het leven’. Buiten regent het pijpenstelen, met een kopje thee en wetende dat we de deur niet meer uithoeven om iets te zoeken om te eten en drinken is het hier prima vertoeven.