Donderdag 27 oktober 24e wandeldag

Op onze kamer van afgelopen nacht hangt een speciale geur? Blijkt dat Patricia een spuitbus gebruikt met een middel in, dat je beschermt tegen bedwantsen. Mijn kuchen wat ik regelmatig doe werd hierdoor nog extra  geactiveerd. 😩 Het verhaal dat de eigenaresse Gwen van de Albuerge gisteravond vertelde kon zo uit “Memories”, komen van Anita Witzier. Met 19 jaar is ze samen met haar vader in San Estaban op vakantie geweest vanuit Frankrijk. Had ze Spaanse jongen Benjamin leren kennen op wie ze verliefd werd. De liefde hield niet stand door de afstand. Gwen trouwde naderhand in Frankrijk. Na 26 jaar heeft Benjamin  haar gezocht en gevonden, de liefde was terug. Ze is toen gaan scheiden en nu woont ze alweer 4 jaar hier in San Esteban😉Blij en gelukkig zijn ze hier nu samen en Gwen runt de Albuerge Bon Camino. 

Een Polaroid foto van ons hele gezelschap krijgen we nog mee.😊Na een goed ontbijt gaan wij ( Patricia Cindy Lydia en ik ) na een hartelijk afscheid  om 9 uur vertrekken. We nemen de kustroute. Marja besluit de bus te nemen, met haar knie gaat het nog niet goed. Ze zwaait ons uit. 😊

Er waait een frisse wind.  Het water uit de baai stroomt terug naar zee. Eb en vloed bepalen dit fenomeen. Komen uit op een rotspunt en het pad gaat met trappen omhoog, weg van het water.

487 treden volgen voordat we warm gelopen boven komen bij de kleine kapel: Ermita del Espiritu Santo.

Waarschuwings bord volgt. Te vroeg voor het vest uit te trekken, de wind waait nog fris. Opeens is het pad afgesloten, terug naar de grote weg. Komen langs de  Pluk en theetuin van Margarita. 

Gesloten. 😩 Proberen even verder het kust pad te volgen. Dit lukt. Senda Costera genoemd.

Een reuze zwarte naaktslak 🐌 probeert zich te verplaatsen en laat slijm spoor na. Later 2 parende slakken. Innig omhelst 😉. Het blauwe op de foto is hun ei dat in 24 uur geproduceerd wordt. Daarna duurt het 10-14 dagen voordat het een slak is. 

 Je ziet ook zoveel meer wanneer je loopt, hier door beschermd natuurgebied. De Playa’s (stranden) met veel verschillende namen volgen elkaar op bv. Playa de Aguilar.  Het pad gaat op en neer, klimmend en dalend, de ene keer is het ribbel beton, glad beton, asfalt, plavuizen, zandpad, trappen op en af en dan weer bospad.

Afwisselend voor benen en voeten. Verschillende schoolklassen zoekende tussen de rotsen, opschrijven wat ze zien, biologie les?

Om 11.45 uur na 10 km zijn we zonder pauze op de gele route met de pijlen in El Pito. Het eerste café is toevallig op donderdag gesloten 😩 Verder dan maar in de hoop een plekje te vinden om iets te eten van wat we bij ons hebben. Op de muur bij een woning staat een blikje met de tekst: Take your message. Een bord met appels en een peer om mee te nemen en een pot met droge koekjes. Tevens Buon Camino.

Ik krijg toevallig de toepasselijk volgende spreuk😉

Bij stenen huisjes langs de weg, hopen afval en schroothoop met van alles en nog wat. Plaatselijk recycling bedrijf? Nee dus, zie dat er in de bouwvallige huisjes mensen wonen en kleine kinderen spelen buiten.

 Na 12.5 km bord hotel restaurant Lupa in San Juan. Het schelp teken staat voor de voordeur op de grond. De Guardia Civil komt er ook aan met 2 auto’s. Die gaan natuurlijk voor bij de bediening. De ober kijkt niet zo vrolijk, hij helpt Lydia wel met het dragen van de consumpties.  Bij het oversteken van een beekje 2 snel zwemmend en duikende beverratten, tegen de stroom in. Oeroude gehavende gehuchtjes komen we door met prachtig uitzicht op het dal. Tillandsia bollen hangen aan verschillende daken.

Een genot om hier te  lopen. Kippen in een stalletje zitten met 5 in een klein dradig hokje op elkaar.

Over holle wegen begroeid met eucalyptus bomen omhoog en omlaag. Wie hebben hier al voor ons gelopen, gestrompeld? In Soto de Liuña naast de kerk staat Jacobus met een vermoeide pelgrim. Net zoals wij op dit moment.

Het is 16 uur en we hebben nog 8km te gaan. 23 km gehad. Nog 280 km tot Santiago 🥵Ons water is op. Gelukkig is het kerkhof open en ik weet nog van 2010 toen They en ik naar Rome fietsten dat we daar altijd water konden pakken😉 Verder gaat het via de blauwe route. Dan volgen we costa. Komt een donkere tunnel onder de autoweg door. Hebben we licht voor nodig. Ben blij dat ik hier niet alleen loop. Cindy is in Soto gebleven en Patricia loopt ergens voor ons. Zee kunstwerk met golven, schelpen. zeemeermin, bootje. Ernaast met houtresten een boot geconstrueerd.  Via smal stenig pad naar beneden, via stapstenen beekje over en weer omhoog. Het blijft klimmen en dalen vandaag🤓

Bij het bord Novellana een hoop gekleurde stenen om iets op te schrijven maar geen pen. Jacobus kijkt naar ons.

Bordjes met afstanden. Santiago staat erbij 251 km.

Overal staan fietsen en fietsjes met onverzorgde bloemen in mandjes in Novellana. Hobby van iemand die dit gezien heeft in Frankrijk vertelt Simon ons later. 

840 hoogtemeters gehad vandaag. Aankomst 18 uur en 30 km. Er wordt vandaag voor ons gekookt door Simon en Lucie de eigenaren van Albuerge” Andén de Novellana” van vannacht. Het is het verbouwde stationsgebouw van Novellana.

De trein stopt op dit stationnetje. Simon doet ook nog eens voor ons wassen🤓€4,- voor de wasmachine en €3,- voor de droger. Een heerlijke salade en rijst met ratatouille staat om 19.30 uur op ons te wachten. Krijgen nog een Ijsje na en dat voor €8,-.