Vrijdag 14 oktober 11e wandeldag

Een nieuwe dag staat ons te wachten. Benieuwd wat die brengt? De rugzak inpakken kost tijd. 7 uur op, naar een café om iets te eten en dan lopen maar. Gisteravond pelgrimsmenu genomen met de hele groep. Gemengde sla, gelukkig kon ik zeggen zonder tonijn. Kip en frites en een ijsje na. Allerlei levensverhalen komen voorbij. De 27 jarige Nitha, ruimte en luchtvaart gestudeerd, nog niet wetende hoe verder. Dat ze 2 maanden opgenomen was geweest ivm suïcide. Heftig. Martin die als ober aan de Bodensee werkt, 2 maanden verlof heeft genomen. Prachtige verhalen over zijn werk vertelt met al die toeristen. Bv. Nederlanders die altijd nootjes bij hun drinken willen. Hij spreekt met armen en benen en zijn gezichtsuitdrukking spreekt boekdelen. ADHD? En homo? Klopt zegt hij. Is aan alles te zien en te merken. Zijn lopen, bewegingen, piercings, kleding. Is zichzelf en trekt zich niks aan wat men van hem vind en denkt. Ich bin nur einmal ein schwule. ( goed geschreven?) Word geen ontbijt vanmorgen, alleen iets drinken😩Voor mij verse jus. Het oude brood zal eerst gegeten worden. 8.30 uur vertrek. Op een bord staat Laredo 8.1 km is meer dan 2 uur lopen staat erbij. Dat gaat klimmen worden.

Hoog op de berg blijf ik stilstaan bij een monument.

Staat een doorgescheurde foto bij van een man en vrouw ? Paddestoelen liggen er ook. De foto past bij het verhaal van  Australiër Jetro, hij is het ook op de foto. Zijn vrouw is 4 maanden geleden op 30 jarige leeftijd overleden aan baarmoederhals kanker. Trof hem in het klooster waar wij ook geslapen hebben. Hij heeft hier afscheid van haar genomen. Een afgebroken leven. Was een reden voor hem om de camino te gaan lopen.                                                  Kom nu mijzelf tegen . De paddestoelen die erbij liggen doen mij  denken aan het grote verlies van They meer dan 6 jaar geleden. Tranen  komen vanzelf, terwijl ik uitkijk op zee. Het steenachtige modderpad dat volgt, geeft mijn gevoelens goed weer.

Moeilijk pad om te nemen. De weg die ik gegaan ben met hobbels, om het leven weer op de rit te krijgen en levensvreugde terug. Stap voor stap hoe verder. Diepe dalen overwonnen tot waar ik nu ben. Dingen ondernemen, niets aantrekken van wat een ander daarvan vind. Iemand die dit niet heeft meegemaakt kan zich wel een voorstelling maken maar niet voelen wat gemis is en teweeg brengt in het leven.                    10.30 uur na 6 km pauze, rugzak af, kruipend door een hek en we belanden in een wei uitkijkend op zee. Zeer langzaam gaan we na een uur verder. Witte reigers lopen tussen koeien in een wei. Laredo 11.30 uur. Eindelijk een open kerk en we krijgen een stempel. Op de boulevard staat een beeld, lijkend op de wachter in Venlo.

De zon schijnt. Hoedje op en naar het strand, blote voeten in het koude water 💦Massage en afkoeling tegelijk. Een weldaad😉 Kleine visjes schieten voorbij. Het is eb.

Via een duinenrij die ik nog nergens langs de kust hier heb gezien gaan we nadat de voeten droog en zand vrij zijn gemaakt, schoenen aan op weg naar de boot die ons naar Santona brengt voor €2,- p.p. 3 km door het water gelopen.

In Albuerge La Bilbaina midden in de stad op het plein slapen we. Aankomst 14.30 uur en 15 km. Na het douchen ga ik met Nitha uit Stuttgart van gisteren, die hier gestopt is ivm blaren, een stuk wandelen over de boulevard. Vertelt hoe moeilijk ze het heeft gehad afgelopen maanden, ook om in aanmerking te kunnen komen voor behandeling van haar depressieve gevoelens. Is nu wel blij dat haar vriend haar op tijd heeft gevonden en hier wandelen mag. Komen bij een militaire parade uit.

Morgen is hier een parade, ter ere van de Spaanse vlag. Zijn ze aan het oefenen. De zon schijnt lekker warm. Gaan naar een afgifte punt van DHL. Nitha wil ook spullen naar Duitsland terug sturen. 1 kg €53,-, 2 kg zou €73,- zijn. Alles in een 1 kg doosje gepropt. Duurder dan Correos, die zijn pas maandag open. Dus dat is nu geen optie. Het is druk in het tabaks winkeltje waar het afgifte punt is. Worden veel sigaretten verkocht. €4,- per pakje.  Terug in de Albergue tref ik Dita uit Letland weer. Ze heeft het bed boven mij. Wordt weer spontaan omhelst😊We gaan eten op het plein,  waar we om 19 uur het Menu del Dia ( menu van de dag) kunnen bestellen. De militaire kapel is aan het inspelen op de kiosk. Muziek tijdens het eten 🤓