Vrijdag 4 november 32e wandeldag

De Albuerge van vannacht lag op het industrieterrein even buiten Vilalba. Het is erg rustig. We hebben met z’n drieën een grote zaal met wel 24 bedden voor ons alleen. Op de andere zaal zijn nog 4 pelgrims. Privacy genoeg. Jammer genoeg een mug 🦟 en die wist “net” mijn bed te vinden! De volgende slaapplek willen we niet in een gemeentelijke herberg. Ze zijn koud, bijna geen faciliteiten. Vanmorgen ging het licht vanzelf aan om 6.45 uur? Opstaan, wassen, rugzak pakken, eten of niets eten, onderweg. Er was ons verteld dat het wegrestaurant om 6.30 uur open was. Gaan we ernaartoe is de keuken pas om 8 uur open. Wachten of onderweg iets eten? We wachten, het begins te regenen. Bij vertrek is het droog

😀Boffen we. Paal  120 km 027 meter naar Santiago. De 100 km grens gaan we halen vandaag. Op een muur in Vilalba mooie tekeningen en tekst.

Een poezen familie verspert het pad. Paddestoelen staan er genoeg.

Een wit fijn bloempje staat bij een vervallen boerderij. Het heet pekbloem. 

Mooie herfstkleuren overal. Met mos begroeide muurtjes en hekjes. 

Het is zo stil in de bijna verlaten gehuchten.

Af en toe een blaffende hond, meestal  aan de ketting, Vogels fluiten hun hoogste lied. Bij een kerk en kerkhof, onder de indruk van de vele kruisen die er staan, letten we niet op, lopen we verkeerd. Een attente post bezorgsters stopt en laat ons via haar telefoon weten dat we terug naar de kerk moeten, daar gaat de  route.  We hadden de grote weg helemaal niet over te hoeven steken🧐. Percelen grond, weides, bij huizen in deze streek hebben afscheidingen met dunnere stenen schotten. Hoog, laag, muren van schuurtjes zijn ermee gebouwd.

Kom groepje mannen tegen die net bezig zijn met het zetten van zo’n afscheiding.

Herinnerings plekje bij een pijl met foto.

 Onder de bruggen staan de mooiste spreuken. Vandaag ook weer.  Martin loopt vandaag met ons mee. Hij laat ons weten dat hij dit waardeert. En wij hem omdat hij zo eerlijk is. We nemen hem zoals hij is. Corie de Australiër van gisteren loopt ons achterop en gaat verder mee.

In Baamonde daar waar de 100 km paal staat vieren we dit met wijn en tapas op een terras😉

Ella uit Berlijn hebben we vandaag leren kennen doet ook mee. Hoop stenen geeft de 100 km aan en op de paal ernaast staat 99.994 meter.

Nederlands plaatje, herkauwende koeien in de wei. We arriveren rond 17 uur in de Albuerge na 36 km.

 Hebben een geweldige avond. Treffen bekende van onderweg en weer andere pelgrims uit diverse landen. Axel uit België, Lorena uit Duitsland. Lorenzo uit Italië, Gasper en Francis uit Frankrijk, Ceciel uit Zwitserland, Mary uit Australië. Het is een gezellige boel zo onder elkaar. 

De vele verhalen wat ieder meegemaakt heeft. Saamhorigheidsgevoel  met super eten straalt er vanaf, bereid door de moeder van de eigenaar Xavier. Vegetarische soep met bonen, aardappels en kool. Vegetarische rijst met champignons, salade met tomaat en witte bonen en toetje, kaas met marmelade. We zaten nog zo gezellig na te tafelen, wijn en bier wordt volop genuttigd dat ik mijn Reislogger niet heb kunnen afmaken ‘s avonds.