Vrijdag 7 oktober 4e wandeldag

Gisteravond laat kwam de Amerikaan Jonathan nog binnen. Hij was liftend het laatste stuk gekomen vanaf Getaria, er was nergens meer een slaapplek. De hele wereld komt samen op de camino, zoveel verschillende nationaliteiten tref je. Communiceren doen we vaak met handen en voeten. Ontbijt met een 🧁 cake je zonder slagroom en melk, daar zal ik het mee doen. Zit niets anders op. Rond 8.30 uur vertrekken we, het is licht. De fluitende vogeltjes, de kraaiende haan, kakelende kippen,  opkomende zon, de ruisende zee op de achtergrond,  magisch. De eigenaresse wijst ons een kortere weg, privado zegt ze over hun land. We worden uitgeleide gedaan door de blaffende honden, de ketting wordt korter gemaakt zodat ze niet uit het hok kunnen. Er komen er nog 3 bij. Jonge herdershonden. Wij zijn al snel op de route die op en neer gaat over stenige landwegen, soms afgewisseld met betonnen paden. Het is een dun bevolkt gebied, met hier en daar een agrarische onderneming en enkele huizen. De druivenstruiken langs de weg staan hier niet in rijen, zijn meer daken waar je onder door kunt lopen. Het is heerlijk rustig om zo te kunnen wandelen. Komt toch een stuk langs de autoweg. Gelukkig maar even. Verderop langs de weg staat een langwerpige brievenbus. Nieuwsgierig kijken we erin en zien 2 stokbroden 🥖 grappig toch. Zou dit voor de hongerige pelgrims zijn? Om 11 uur na 8 km komen we bij het dorp Itziar waar een café is. We kijken verlekkerd naar de uitgestalde broodjes en zoetwaren. Het wordt een broodje kaas, met gebakken spek, oesterzwam en paprika. Doet een mens goed dit hartige broodje. Lekker verse jus erbij en het verlaat ontbijt is compleet. 12 uur starten we weer. De kerk ⛪️ is open en we kunnen zelf een stempel zetten in het pelgrimspaspoort.  Kleine hagedissen zie ik regelmatig op de warme muurtjes langs het pad. Vandaag is ook de officiële opening van het ICT bedrijf van onze Koen en zijn compagnon Martijn,  2 WCF. Het nieuwe pand dat vanaf april in gebruik is. Gaat groots gevierd worden met personeel, klanten en vanavond familie en vrienden. Astrid met zonen Tijn en Mees en Janine en Camiel met zonen Maxim en Cyriel,  vertegenwoordigen ons gezin😉 Daar ik de keuze gemaakt had, voordat deze datum bekend was om de camino del Norte te gaan lopen. Lydia is vandaag jarig 56. Proficiat💐 Mijn schoonzus Liesbeth is ook jarig. Lydia en Marja gaan zodra we in Deba zijn met een lift omlaag. De weg waar we net vandaan komen was heel stijl en had al 42 trappen.  Ik ga via de trappen naar het onderste dorp. Nog eens 70 trappen. Kopen brood, smeerkaas, druiven en een paprika. Op het pleintje eten we stukje kaas taart tgv de jarige Lydia. We lopen gemiddeld niet meer dan 3 km per uur. Vele hoogtemeters volgen nog. Tot onze slaapplek nog 350 meter klimmen zegt Lydia. Die heeft er een app voor. Aankomst 16 uur en 17.5 km gelopen. Albuerge Izarbide Aterpetxea in Mutrika. Slapen, ontbijt en avondeten €35,-. Het eten in de avond is het al dubbel en dik waard. We eten met 10 pelgrims aan een lange tafel. Uit Frankrijk, Australië, Zwitserland, Amerika, Frankrijk, Duitsland. 4 vrouwen en 6 mannen. 2 heren hebben gekozen om zelf iets te eten te maken. Nicolai uit Zwitserland is al vanaf 1 augustus onderweg. Hij is 27 jaar en was dakdekker. Hij eet droog spul waar alleen water bij hoeft. Wij krijgen  gemengde sla, kip met paprikaatjes, wortelen en gebakken aardappel partjes. Nagerecht schapen pudding met honing. Als ontbijt krijgen we een zakje aangereikt met een appel, banaan, pakje drinken, koffie koek, 3 toastjes met jam en een cupje voor thee. Het is heel gezellig aan de tafel met al de gesprekken hoe het iedereen vergaat. We zingen met z’n allen voor Lydia en ze krijgt extra chocolade koek. Het slapen is met de vrouwen op een zaal waar 20 stapelbedden staan. De heren zaal is hetzelfde. Onze rugzak gaat in een locker en voor datgene wat je nodig hebt voor te douchen en slapen in een grote rode kist. Die past net onder het bed. Het is nog te vroeg om nu al naar bed te gaan.