Zondag 30 oktober 27e wandeldag

Het is beetje wennen aan het idee zonder Marja verder😩 Het missen van haar ochtend praatje, waar gaan we naartoe. Welk plan? Dat hebben we nu niet. Gisteravond heeft Aurelio de eigenaar van Albuerge San Roque ons de verschillende mogelijkheden voor komende dagen uitgelegd. Hoop dat Lydia het gesnapt heeft? Marja gaat met de bus naar Avilés en vliegt  rond 17 uur naar Schiphol,  Een wat je kunt noemen “ emotioneel “, afscheid volgt. Het speldje met de 3 voetjes uit Lourdes geef ik haar ter herinnering aan onze camino samen.

Krijsende meeuwen doen ons uitgeleide uit een nog slapend Navia. Het is 8.30 uur. Lydia heeft haar stok terug die Marja de laatste dagen gebruikt heeft.  Gaan de Ria Navia over die uitmond in de zee.

Vlaggen op de brug van diverse landen wapperen in de wind. Het is 12 graden. Warm krijgen we het gauw genoeg. Daar ben ik niet bang voor. Mijn vooronderstelling is juist gaan al snel bergopwaarts.

Een kabouter achter een hek met 4 kleurige paddestoelen heet ons welkom.

Dat doet me glimlachen op de vroege morgen. De zon komt door terwijl wij ons op een modderig pad een weg tussen de plassen water zoeken.

Een bankje onder een treurwilg geeft dat ons gevoel weer?  Verder zonder Marja.

De zon 🌞  maakt veel goed. Bedenk me net dat ik zienend en voelend onderweg ben. Vind de historie van een plaats wel interessant, maar dat onthoud ik toch niet. De vele planten en bloemen, tekens, versieringen, paden, gesprekken blijven me beter bij. Na de brug over de autoweg zien we de zee in de verte liggen. Wanneer ik wacht op Lydia die gebruikt maakt van het “buitentoilet”, zie ik een klein bloempje naast een paal.  Fumaria MiddelsteDuivekervel, zegt PlantNet.

Een  heel speciale wegwijzer die we nog niet gezien hebben staat naast het pad.

Komt berichtje van Nitha, raad eens wie ze  heeft  getroffen, Marja. Hoe klein is de wereld. Het Duitse stel met fiets die we 2 dagen geleden getroffen hebben in Querûas stapt even af terwijl wij net op terrasje zitten na 10 km lopen. Zij fietsen tot Santiago en dan naar Porto. Die zullen we niet meer tegenkomen. Nemen de afslag richting kust.

Door het praten onderweg, afslag gemist. Gaan toch terug. Zittend op rotsen, uitkijkend op zee pauzeren we ( Cindy Patricia Lydia en ik). Mevrouw met fiets vertelt dat vroeger op deze rots een Romeinse nederzetting heeft gestaan en door de zee is opgeslokt.

De structuur en kleur van deze rotsen zijn ongelofelijk mooi.  Uitgesleten traptreden, ribbels, uitstekende punten, dat alles door waterkracht.

Golvend water tussen de rotsen door met hun witte schuim. Het valt moeilijk te omschrijven wat dit met je doet, zo landschappelijk mooi.

Dit zal onze laatste dag aan open zee zijn. Morgen bij Ribadeo is het een inham. We zeggen nu tot ziens aan de zee.

De indruk van dit natuur fenomeen neemt niemand mij meer af. En dan besluiten we om in zee te gaan zwemmen. Stukje strand even verderop lijkt geschikt.

In ons ondergoed gaan we voetje voor voetje het zeer koude water in.  Het lukt, even onderdompelen en snel eruit. De zon schijnt en we drogen zo op. Bovenaan de trap is een kraan, zand van de voeten kunnen we daar afspoelen. Het is een perfecte dag, prachtig pad, zonnig, lunchen op een rots, zwemmen in zee en dan nog een ijsje na, indien mogelijk. Dat laatste lukt niet. Na 22 km beslissings moment, camino of naar het dorp/stad Tapia.

Het wordt het laatste. Het is 15.45 uur. Vacas si, oro no? Op de muur bij een boerderij. Betekent: koeien ja, goud nee.

Blijkt dat men hier in de buurt een goudmijn wil gaan exploiteren. De bevolking is ertegen. Ze zien het al gebeuren, vrachtwagens die op en neer gaan rijden in deze landelijke omgeving. Geluidsoverlast, stof en zo meer. Bij een echt dorpscafé drinken we iets, buiten op een bankje gezeten in het zonnetje.

De huiskat houd ons in de gaten. Komt er even bijzitten op de bank 🐈‍⬛. Rond 17 uur na 27 km arriveren we bij hotel Puente delossantos in Tapia de Casariego. Wie komt na ons binnen, de Duitse Martin die ober is aan de Bodensee. We dachten dat hij al in Santiago zou zijn daar hij iedere dag zoveel km loopt. Heeft last van zijn knie. Loopt niet meer zo veel per dag. We gaan samen eten. Zo gezellig om hem weer te horen praten met al z’n accenten en zijn ongecontroleerde bewegingen🤓 Tot nu 683 km volgens mijn telling gelopen.