Maandag 31 oktober 28e wandeldag

Veel privacy hebben de eigenaren van dit hotel niet,  aan de doorgaande weg naast een tankstation gelegen. De lobby is hun woonkamer. Zag dit gisteravond toen ik aan het schrijven was. Een vrouw lag op de bank tv te kijken. Televisie staat de hele dag aan, ook in bars en restaurants. Benzine € 2.029 en diesel €2.109 is hier ook niet goedkoop. Martin wil samen met ons ontbijten en laat weten dat hij teveel last heeft van zijn knie en een dag langer blijft.

Geen probleem in dit hotel. En hij gaat terug naar bed. Lydia heeft al uitgezocht waar we naartoe lopen vandaag. Ik vind het prima. Van Marja hebben we nog niets gehoord. Tijdens ontbijt komt app binnen als reactie op onze vraag. Ze had een lange dag achter de rug. Was om 24 uur thuis in Amersfoort. Krijgen een Spaanse spreuk gestuurd. Vertaling : Onkruid vergaat niet 😉 Komt nog een Spaanse spreuk binnen, die is voor ons. Krijgen we vanavond vertaald. Marja probeerde iedere dag het Spaans dat ze geleerd had ook te gebruiken. Handig voor ons.  De hotel eigenaar bied aan om voor ons te reserveren in Vilela. Hij spreekt goed Engels en we waarderen zijn service.  Na Ribadeo zijn we Asturië uit en komen we in de provincie Galicië. Hij zegt ook dat we zeker langs de haven en vuurtoren in Tapia moeten gaan, dat is een mooie weg.  45 minuten extra lopen. Dat gaan we doen.

Het heeft vannacht geregend, we trekken de regenhoes ter voorzorg over de rugzak. 9 uur starten we. De muren in de haven zijn begroeid met een haag van vetplanten. Die goed tegen de zon kunnen.

De Hottentotvijg 🤓 Weer een klein kerkje. Dit heet Campo.

Wat is het verschil tussen al die kerkelijke gebouwen. Campo, Ermita, Kapella? Rond 9.45 uur hebben we de aanbevolen rondwandeling langs de haven gemaakt en zitten we weer op de route. Komen langs het hotel. De eigenaar staat voor het raam te zwaaien en ik natuurlijk terug met een duimpje.

In een winkeltje, etalage vol met de meest ouderwetse horloges die je je kunt bedenken. Regenboog in de verte. De lucht is iedere dag zo mooi, ik blijf foto’s maken.

Lopen door een wijds groen landschap met heuvels op de achtergrond. Een kleurrijke hout versiering bovenop een rij grote keien. Golven aan de kust?

 De Engelentrompet hangt door de zwaarte van de bloemen bijna tot op de grond.

Een gastvrij stilleven bij de ruïne van een huis.

Bij La Luna y El Mar een alternatief café (de maan en de zee) gaan we iets drinken😉De wind waait flink en de diverse doeken, paraplu’s en andere prullaria waaien mee. De muren zijn volgeschreven met tekeningen en spreuken.

Allerlei soorten meubilair en Halloween figuren, Barbiepoppen zonder hoofd er hangt van alles.  Kleurrijk geheel.

Het heeft iets om dit mee te kunnen maken. De kat komt op tafel bij ons liggen.

Wc kunnen we gebruik van maken, deur kan niet dicht, bladeren waaien zo binnen. De douche is er ook. Wanneer we willen vertrekken gaat het flink waaien en een klein regenbuitje volgt. Wachten even in een van de vele stoeltjes😉 De koffie is gratis en we krijgen nog een appeltje mee. Geef haar mijn bloemenspeldje van de Alzheimer stichting. Na vertrek begint het weer te regenen. Zit niets anders op dan regencape aantrekken. Door een natuurgebied over een houten vlonder pad gaan we verder, uitkijkend op een baai.

De zon komt af en toe even kijken, het waait nog flink en dan stopt de regen. In de verte de regenboog.

De lucht blijft dreigend. We wachten af. Ondertussen belt Patricia die na ons vertrokken is dat de Albuerge wat we in gedachten hadden gesloten is. De hotel eigenaar heeft haar een alternatief laten weten. In de hoop dat we elkaar treffen onderweg anders app ze het door. Om 13 uur gaan we de 600 meter lange brug via een heel smal pad met gelukkig een leuning langs,  de Puente de los Santos genaamd over de grensrivier Rio Eo naar Ribadeo in Galicië. 

 Fietsers gaan ook over deze brug en dat is passen en meten op dit 1 meter brede pad met de rugzak.  Het wordt tijd om  iets te eten. We treffen Patricia in een café bij de haven. Marco de eigenaar van ons hotel vannacht is er ook. Krijgen een drankje van hem. Een tapas hapje en olijven. Besluiten om iets te eten in dit havenrestaurant. Marco bestelt iets met rauwe ham, kaas en aardappels. Het heet Cachopo. Een soort gepaneerde cordon bleu.

Oscar de Spaanse fietser van een paar dagen geleden heeft ons vertelt dat we dit zeker moeten proberen. Een specialiteit uit de streek.  We delen met Patricia. Het bestek zit in een papieren zakje met een spreuk: La vie est belle.

Het leven is mooi 🤩 Dat geeft ons gevoel van dit moment goed weer. Gezellig zittend aan de haven, een tafeltje aan het open raam,  binnen buiten zittend. De zon schijnt een beetje. Het gerecht is voortreffelijk. Het is een druk bezocht restaurant en het duurt bijna 2 uur eer het eten komt. Besluiten om in Ribadeo te blijven. Het is ondertussen bijna 16 uur en we hebben 16 km gelopen.                158 trappen vanaf de haven omhoog om naar de gemeentelijke Albuerge te gaan waar we voor €8,- kunnen slapen.

De vrouwelijke hospitalero ziet dat Lydia maar een hand heeft en vraagt in het Spaans of ze een gehandicapte kaart heeft?  Die hebben nl. voorrang voor een beneden bed. Dit is de eerste keer in het leven van Lydia, dat haar dit gevraagd wordt. Overvalt haar een beetje. De hospitalero heeft blauw gekleurd haar. Ik vraag  of dit voor Halloween is waarna ze moet lachen. We kunnen niks fout meer doen en communiceren via Google translate. Er is werkelijk niks, geen kopjes, glazen, borden, bestek in de Albuerge. Mijn bord heb ik in Irun achter gelaten en heb ik tot nu toe niet nodig gehad. Nu zou het handig zijn. Dat wordt voor de dames wijn drinken uit glazen Danone potjes waar yoghurt in heeft gezeten. Die staan er wel. We gaan naar de supermarkt om iets te eten te hebben voor vanavond en morgen overdag.  Daar het hier een feestdag is ivm Allerzielen of Allerheiligen? Maak nog een avondommetje en zie een mooie zonsondergang rond 18 uur.