Dinsdag 1 november 29e wandeldag

Gisteravond maakten  Lydia en ik ons een beetje zorgen om Patricia , die om 20 uur nog niet in de Albuerge terug was na bezoek aan de kapper. Rond 17.30 uur was ze na ons gezamenlijk supermarkt bezoek hiernaar op zoek gegaan. En we hadden afgesproken om samen te eten. Na 20 uur was ze er. Bleek dat ze bij 3 kappers was geweest en de laatste had tijd voor haar indien ze “ even” wilde wachten. Kapsel zag er prima uit👍. De dode punten van haar lange haren was ze kwijt. Tijdens en na het eten hebben de 3 dames ( Patricia, Lydia en Cindy) 2 flessen wijn gedronken. Jarka uit Tsjechië, die hier vannacht ook verblijft deed mee. Een gezellige boel en hele verhalen worden in het Engels verteld. Jarka over haar echtgenoot die niet zo gecharmeerd was dat ze deze trip ging doen. Ze hem iedere 4-5 dagen belt, zijn verhalen aanhoort over o.a. zijn manden vol met was. Wassen had ze hem niet geleerd 🧐En iemand dient toch thuis op de meubels te passen denk ik dan.   Jarka is een snelle loopster, die soms meer dan 40 km per dag loopt. Ze is heel groot en heeft lange benen. Ze heeft ook een deadline. Aankomen in Santiago voor 6 november. Blij dat dit voor ons niet van toepassing is. Zou veel teveel stress geven.      

                           8.30 uur vertrek. Na een laatste blik op de haven en de achterliggende zee gaan we nu het binnenland van Galicië in.

 Ontbijt in een cafetaria/churreria, lunchroom met vloeibare chocola en churros. Patricia wilde dit zo graag eens uitproberen.

Bij Lydia roept dit allerlei herinneringen op aan vorig jaar op de Via de La Plata. Vroeg chocomel en kreeg vloeibare chocola om te drinken. Ik blijf natuurlijk niet achter en probeer het eveneens uit. De churros is erg vet en de chocola natuurlijk zoet. Eens maar niet meer. Dan komt de Belg binnen stappen die we vrijdag 28/10 in de Albuerge Turistico la Yalga in Querúas troffen. Voor hem was er geen plek. Terwijl op onze kamer 6 bedden vrijwaren.  Mannen en vrouwen gescheiden? Ribadeo uitlopend komen we bij een wegomlegging, twijfelen even. Stopt er een auto, de vrouw zegt dat we een stukje verder op de route komen. Klopt helemaal 😉 Op de routepalen staat aangegeven hoeveel km naar Samtiago. 188km en 309 meter op dit moment om 9.39 uur.

De zon schijnt volop, er waait nog een fris windje, stap er stevig op los. Wat wil je met al die suikers in het bloed. Het is een prachtige dag.

Het lijkt dat er veel meer pelgrims onderweg zijn. Er passeren ons velen. Het is een groep van 9 jongeren die elkaar onderweg zijn tegen gekomen en nu met elkaar lopen. 2 hebben een muziekinstrument op de rugzak gebonden.  Max uit Kassel en Chris uit Canada horen hier ook bij. Lopen stuk sneller. Het is goed lopen in dit bergachtige landschap.

Sommige lopen zonder iets te zeggen voorbij. Hun keuze. De kleine dorpjes volgen elkaar op. Enkele huizen, een boerderij, opslag voor mais die ze in Galicië hórreos noemen.

Ze zien er iets  anders uit en niet zo groot  dan in Asturië. Appels liggen bij elkaar om mee te nemen.

😉Klimmen en dalen over landelijke wegen, veelal door eucalyptus bossen. Rond 12 uur pauze na 13 km op een paar stenen in een wei. De wind waait fris ondanks het zonnetje. Zeker nu ik zo bezweet ben. Maïs stoppels blijven hier ook op het land staan in de winter om erosie van grond tegen te gaan.

Net zoals bij ons in Zuid-Limburg of men dient een vanggewas te zaaien voor de winter. Loop een tijdje op met Louis uit Cambridge. Hij is een van de 9 van de groep die ons eerder voorbij ging. Ze lopen allemaal hun eerste camino. Is 26 jaar, heeft z’n baan als begeleider van autistische kinderen opgezegd om de camino te gaan lopen. Tevens had hij een drankprobleem en is nu clean vertelt hij. Had een gitaar die 4 kg weegt gekocht. Schrijft “songs” en begeleid zichzelf. Ik vertelde dat ik hem eerder zag lopen en gedacht had dat hij een hele last te dragen had, daar hij zo gebukt en moeizaam liep. Gitaar was hier schuldig aan 🤓 Op een muur en langs een huis, een apart bloempje dat ik nog niet eerder gezien heb. 

Kogelduizend knoop. Mooi gezicht. De camino paaltjes langs de weg zijn ze stimulerend of niet? Over beide is iets te zeggen. Je kunt denken , zoveel km al gelopen, of loop ik zo langzaam, doe ik zolang over die km. 

 Lijfspreuk  van Louis😉 “Geef mij de rust om dingen te accepteren die ik niet kan veranderen, de moed om dingen te veranderen die ik kan en de wijsheid om het verschil te zien. Zo denkt hij nu over zijn leven. Het is vandaag bergop, bergaf van het ene naar het andere dal. De laatste 5 km eerst omhoog en daarna omlaag door een eucalyptus bos. De loslatende basten maken door de wind allerlei geluid. Het vest is de hele dag nodig geweest ondanks de zon. Wanneer we Lourenzá binnenlopen is een vrouwelijke kunstenaar bezig aan een schilderwerk op de muur van het pad. Ze gaat het op pimpen daar de kleuren vervaagd zijn.  

Entre7colores is haar naam via Instagram. Ana Cecilia Salinas  A Cecilia, is haar kunstenaars naam.

Om 17 uur na 29 km gelopen te hebben komen we aan in de Albuerge van Lourenzá.

Treffen weer veel bekende van onderweg. Martin arriveert ook. Hij heeft 38 km gelopen en geen last van zijn knie gehad vandaag. De rustdag in Tapia had hem goed gedaan 👍.  In de tuin voor de Albuerge heeft de creatieve Abadin zich uitgeleefd. Van plastic flessen, potjes, autobanden en nog veel meer heeft hij prachtige versieringen gemaakt, opgefleurd met gekleurde keien, pijlen, vogelverschrikker, bankjes en nog veel meer. 

 We zijn zo blij dat in het dorp een café open is waar we iets kunnen eten 🍽