Woensdag 5 oktober 2e wandeldag

Net voor 22 uur na het avondeten in een bar, waar we kunnen eten, sla  en een broodje kaas en kip zijn we in de Albuerge terug. Ipv 100 trappen waren het er 195 om boven te komen😉Om 7 uur gaat het grote licht aan. De hospitalero bekijkt hoe iedereen bezig is met het inpakken van zijn rugzak. Stipt 8 uur is iedereen weg. In een café zijn er 2  croissants. Ik neem stuk brood daar er niets anders is. Het Zwitserse echtpaar dat er al zit heeft de laatste kaas gekocht. Krijg 2 plakjes. Met een vers geperst glaasje sinaasappelsap een vorstelijk ontbijt. De rest van het brood nemen we mee. Met het bootje gaan we naar de overkant van de rivier. Het is 9 uur eer we starten. Stukje langs de kust met scheepswerven en dan begint het klimwerk. Meer dan 200 ongelijke traptreden en rotsblokken voor we boven zijn. Vestje kan uit. Onderweg naar SAN Sebastián komen we een prachtige plek tegen met een mooi uithangbord. Je kunt er  ook slapen  en eten vertelt de Franse eigenaar Israël genaamd die naar buiten komt. Het is een commune  met de naam Twelve Tribes. Zie www. twelvetribes.org. Dit is nu niet van toepassing we zijn pas 5 km onderweg . Vanaf hier nog 5 uur wandelen heeft hij een boerderij waar 7 slaapplekken zijn. Laat me een briefje zien met het adres. Neem een foto, je weet maar nooit. Rond 12 uur na 10 km komen we op de boulevard in San Sebastián, gaan opzoek naar een Correos (postkantoor) punt. Google is een handige hulp. Voor €40,-  gaan mijn overtollige spullen en die van Marja in een doos terug naar Nederland. 3.185 kg. Je kunt je afvragen is de inhoud van die doos dit wel waard. Mijn favoriete bloesje zit erin, kan ik echt geen afscheid van nemen. Dus ja al die herinneringen spelen een rol🤓 Eten brood met smeerkaas op een muurtje in het zonnetje langs de boulevard aan het strand. Waar ze aan het golf surfen zijn en hele klassen beach volleyball.  Het is 20 graden. Staat een foodtentje waar we gratis koffie en thee krijgen. Rond 13 uur starten we weer. Hang mijn natte was aan de buitenkant van mijn rugzak in de hoop dat het vanavond droog is. Via de drukke winkelstraat gaat de route verder en komen we uit aan de andere kant van de stad bij een  baai. Over  weer een druk belopen boulevard verlaten we San Sebastián. Via 160 treden loopt de weg omhoog richting Orio. De zee aan de rechterkant zo lopen we verder. Het begint te waaien en mist komt over ons heen. We komen rond 15 uur  Florian en Lena tegen uit Duitsland. Zij spreken beetje Spaans en regelen slaapplek voor ons allen op de afgelegen boerderij vanaf mijn briefje van vanmorgen. Foto toch ergens goed voor geweest.  Nog zeker 5 km lopen. Orion wat we van plan waren zou nog zeker 13 km zijn. Om 17.30 uur na 24 km en bijna 9 uur lopen zijn we  bij de ferme ( boerderij). Het is echt een commune. Zien  allemaal jonge meisjes binnen en buiten. Jongens of mannen van allerlei nationaliteiten zagen we op het veld mais plukken met de hand. We hebben een bed en eten, dus wij blijven. Kunnen een ervaring rijker worden.  Florian en Lena kiezen om door te lopen. Ze zien het donativo tentje buiten met drinken en allerlei folders, spreekt hen niet aan. De 7 plekken zijn nu bezet. Allen vrouw, 1 Zwitserse, 1 Duitse, 1 Zweedse en 3 Nederlanders (wij dus) en 1 Deens meisje Julia waar ik de kamer mee deel. Er komt nog een Duitse jongen Hendrik, 20 jaar oud die 9 mei vanuit Berlijn is vertrokken en nu vanuit Irun besloten heeft om niet meer te spreken. Hij zit met het avondeten naast mij en communiceert via een schrijfblokje. Heel apart. Het is heel gezellig zo met z’n allen aan een ronde tafel. Een klein kacheltje is aan en geeft wat warmte af. Ieder vertelt zijn verhaal. 2 van de meisjes die hier wonen vertellen hun verhaal. Eentje geeft les aan de kinderen die hier ook wonen.