Zondag 31 maart dag.14 Roncesvalles

Gisteravond waren er twee spectaculaire dingen. Twee Portugezen die de weg kwijt waren, 112 gebeld hadden en door de brandweer van de berg zijn afgehaald. De vraag voor ons is, zijn ze via Valcarlos gelopen of over de Col de Lepoeder die nog gesloten is tot 1 april. Dit gaat hun anders veel geld kosten. Men zegt €3000,-. Of dit klopt weet ik niet. Gistermorgen zat in een Northface jas die achtergebleven was €700,- . Achter slot en grendel hebben we de jas bewaard.  Gisteravond werd gebeld om te vragen of we een jas gevonden hadden. Ja dus. Met een taxi is de jas later opgehaald. Of de eigenaar blij is weten we niet. 
Afgelopen nacht 113 overnachtingen. Nog geen prijs voor mij 😩 Had 117 geschat. 
Nieuwe dag, nieuwe kansen. 

De sleutelbos rammelt om mijn nek.

Doet me denken aan mijn lagere schooltijd op de Angela school in Echt. Gerund door zusters Ursulinen. Mère Francois van klas 5 had ook zo’n bos die ze altijd ergens onder haar habijt vandaan haalde. Je hoorde haar aankomen over de gang zodat je heel braaf in de bank bleef zitten.                                                      Dimph en ik gaan weer een ochtendwandeling maken na het poetsen. Vandaag hebben we als extra de plinten meegenomen die hadden het nodig. Gaan naar de geitenboerderij die ook bij het klooster hoort, waar niets te zien is. Alles is potdicht afgesloten, blaffende honden die gelukkig vastzitten laten zich horen.  Het begint gauw genoeg te regenen, we gaan toch verder.  De sleedoorn bloeit mooi langs het pad. Zoals ook de bosbessen struikjes.

We klimmen over veel hekken om uiteindelijk op een ander pad uit te komen.

Het liedje: Je wordt ouder “mama” gaat een rol spelen bij over het hek klimmen🤓. Even later komen we bij een van de bunkers van de bunkerroute uit.

Een proefboerderij ligt in de buurt waar ook alles potdicht is. Geen levend wezen of dier te zien alleen een groot bord dat je er niet mag lopen.  

                                                                    Vanmiddag weer heerlijk gegeten.

Alleen al voor het eten zou je hospitalero willen zijn. 😉 Een groep van 20 Braziliaanse dames komt een voor een doorweekt en koud binnen. Een ervan spreekt een beetje Engels. We laten ze eerst in de grote keuken zitten waar het lekker warm is en ze bij kunnen komen met een kopje thee. Sommige hebben voor bagage vervoer gekozen maar hun rugzakken zijn er niet. Wij weten niet wat er mis is gegaan. Sjaak gaat nog in het hotel kijken of ze daar misschien zijn. Niet dus, zodoende zitten de dames te verkleumen in hun natte kleren. Via veel telefoontjes is het gelukt de transporteur te vinden en worden de rugzakken alsnog gebracht.  Om 17 uur ben ik in de wasserij bezig. Ineens een donderslag en het begint flink te hagelen. Later blijkt dat in de keuken de zekering eruit is gegaan, daar we geen licht hebben. 

De pelgrimstocht voor velen begint moeilijk door het slechte weer. Toch zie je ook de zorg voor elkaar. Een jonge man vertelde dat er zeker nog een vrouw moest binnenkomen na 19 uur. Hij had haar uitgeput zien zitten op een steen. En ja hoor na 19 uur kwam deze 30 jarige Deense vrouw binnen en ze was zo trots op zichzelf dat ze het gehaald had. 3 weken geleden had ze besloten om de camino te gaan lopen en nu was ze hier. Ze was afgelopen 3 dagen ziek geweest en vanmorgen toch vanuit St. Jean Pied de Porte vertrokken. 

Groet een vreemde elke dag en het wordt vanzelf een bekende. Dit gaat hier ook op wanneer ze een bekende van onderweg treffen.