Zondag 9 oktober 6e wandeldag.

Dit was ik nog vergeten over onze deelname in de kerk gisteravond. Heel vroom met z’n drieën vooraan. Bij het eerste lied dat in het Baskisch gezongen werd (werd ons vooraf verteld de rest Spaans) gingen alle aanwezigen staan en wij ook. Bij al de volgende liederen lukte dit echt niet meer. Een van de paters gaf de begintoon aan op zo’n keyboard. Twee waren in vol ornaat met pij en al. De 3e had een blauw werkjasje over z’n pij. De 4e een wit casuifel, gaf de toon aan en nummer 5 leek een grijze muis helemaal achteraan op rij stoelen. Hij zong wel het mooiste.      
                                                              De spreuk: “Groet een vreemde elke dag het wordt vanzelf een bekende”. Gaat nu gelden voor ons.  Geweldig geslapen vannacht. Geen enkele keer op voor wc😉 Was ik heel blij mee daar het bed boven mij vroeg om me daar aan te stoten. Helaas hebben we met z’n allen (11) de 3 stokbroden van gisteravond opgegeten. Rest voor het ontbijt nog een stukje grijs brood van eergisteren😉 Een van de vele katten die hier rond het klooster lopen is uitdrukkelijk aanwezig bij het ontbijt of hoe dit ook mag heten.

Springt op de tafel, strijkt langs je benen. Kan mij niet bekoren. Even later op de deken die op een bed ligt. Fijn voor diegene die vanavond dit bed krijgt 😩. Gelukkig weet men dit niet. De zon komt op wanneer we om 8.30 uur als laatste vertrekken, vogels fluiten uitbundig. Die hebben er zin in net zoals wij. We zijn het met elkaar eens, dat gisteren een heftig dagje was .Marja heeft twee blaren op de hak van beide voeten. Hoe zal het gaan met lopen? Verstand op nul en lopen maar. Je kunt je druk maken over dingen waar je geen invloed op hebt. Verspilde energie. Afwachten dus. Midden in het bos gaan we meer dan 350 houten trappen omlaag waarna  we in het dorpje Munitibar komen waar sneeuwwitje met haar dwergen staat 😊Niet alle 7. Die staan overal. Omlaag betekent straks  omhoog! De houten trappen (360) heeft men hier extra gemaakt, daar het heel stijl omlaag gaat en zeer modderig is. De eerste vijgenboom met nog vijgen aan zie ik langs de weg staan. Dat wordt proeven. Smaakt 👌 prima. Na 4 km bij het eerste barretje drink ik verse jus. De weg die hierna komt stijgt 100 meter. Heftig. Daarna is het op en neer. Kom meer vijgenbomen tegen die naar het lijkt niet geplukt worden daar er veel gebarsten zijn. Kleine appels en peren hangen er ook ongeplukt. De rust is zalig,  het “zondagmorgen” gevoel. Nu nog kerkklokken die luiden en het plaatje is compleet😉 Wat hoor en zie ik, schapen met hun klinkende bellen. Dat is weer toevallig. Ik loop veel alleen. Marja en Lydia lopen net iets langzamer. 11.30 uur pauze in Zarrabenta in een taverne waar we iets eten na 10 km. Het zonnetje schijnt lekker warm. Veel pelgrims landen hier aan, bekende uit Israël Duitsland Frankrijk en Litouwen, en onbekende uit Duitsland en Namibië. Het groepje van 4 dames heeft  gekozen voor bagage transport en gereserveerde slaapplaatsen. Ze vonden zich te oud (60-62 jaar) om met rugzak te lopen. Gaan voor het gemak😊Gisteren was een grijze dag, vandaag zeer zonnig.  Na voor mij een uur pauze, gaan we verder. Langs een kerkje waar gezongen word, door heerlijk ruikende eucalyptus bossen. Langs waterstroompjes met oeroude stenen bruggetjes.

Heb af en toe   “het gevoel “ dat 1 km hier langer is dan bij ons.  Wat natuurlijk niet zo is 😉. De sprinkhaan voor me op het pad gaat net wat sneller. In Ajangiz heerlijk op een terras iets drinken. Dat hebben we tot nu toe echt verdiend. We zijn zo weer een uur verder voordat we om 15.30 uur weer aanlopen. Midden door de stad Gernika-Lumo langs parken en musea gaat de route verder. Dan volgt anderhalf  uur alleen stijgen over een stenig bospad. Plots open veld met prachtig uitzicht en een pad dat omlaag loopt. Zie bord waarop Pozueta staat 600 meter en een lachend 🐷 varken. Zal toch geen varkensstal zijn waar we overnachten? Ons onderkomen van afgelopen nacht in het klooster was al niet veel soeps.

Agro touristiko Pozueta is het eindpunt voor vandaag🤓. Aankomst 17.45 uur en 24 km gelopen. Rommelig geheel dat zie ik al vanaf de weg. Treffen de Franse Philip en Jean weer. Nicolas uit Zwitserland maakt vannacht gebruik van zijn tent. We hebben de laatste 3 bedden. Gelukkig dat Marja tussen de middag een mailtje heeft gestuurd anders hadden we pech gehad. Alleen bovenste bedden zijn beschikbaar. Heb het geluk dat de Franse Jean met mij wil ruilen. Hij is ook pas 67 jaar 😊. Deel de kamer/hokje met 3 heren. Ook de Israëliër Ronnie van afgelopen nacht slaapt op dit kamertje.